Hayat işte.
Bana değil yansımama bakın,
Asfalta düşen gölgeme yakın,
Eğilmiş bükülmüş yıllardan sakın.
Umudu tükenmiş kullardan,
Yorulmuş yontulmuş sırlardan,
Vefası kesilmiş dostlardan,
Hayatlarımız hatalarımız ile karışmadı,
Her zaman ya ben ya sen haklıydın,
Virgül ile nokta olarak kaldık,
Ben söze devam ederken sen noktaladın.
Dedim ya hayatlarımız karışmadı.
Biz bir olamadan yarısından döndük,
Bazen kırılma noktan da açar çiçek.
Zamansız geldiğine inandığın koku,
Sarmalar her bir yanını.
Ummadığın anda yaralarını iyileştirir,
Ve hiç beklemediğin yerden yakalar seni.
Yinede sarılırsın umuda açan çiçektir o.
Bir ağacın yaprağını özgür bırakışında,
En mahrem ve en gizlinin soruluşunda,
Kayan bir yıldızın evrende yok oluşunda,
Ah eder gibi serzenişlerinde ,
Sessiz ve sedasız haykırışlarında,
Akmayan gözyaşının her bir damlasında,
Gelmiş mi uzaklardan?
Yanında yıllarımın hasretini de getirmiş mi bana?
Sorsanıza konmuş mu hiç bilmediği bir çiçeğin yaprağına,
Ya da beni sorun ona,
Bahsi geçmiş mi bu uzak ve uzun yıllarda,
Anmış mı bir kerecik kalbimin ağırlığını,
Çekerim giderim bir gün elbet,
Sen durmadan yoluna devam et,
Bensiz çok mutlusun ya ha gayret.
Gecemi günüme katarım hatrına,
Sakınmadan koşarım ardına,
Sensiz çok sefilim anladsana.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!