Nâlân Ettin Şiiri - Hanifi Kara

NÂLÂN ETTİN

İkinci fecir vakti, bülbül-ü nâlân gibi
Gönül dağımda öttün, çeşm-i şehlâ bakışlım.
Esrarengiz şekilde, yedi uyurlar gibi
Birden gönlümde yittin, çeşm-i şehlâ bakışlım.

Ömür geldi geçiyor, şurada ne kaldı ki
Bunca insanlar geldi, gelenler ne buldu ki
Sanki biz yabancıyız, öyle anlar oldu ki
Selâm vermeden gittin, çeşm-i şehlâ bakışlım.

Kâlûbelâ anında, ruhlar yapmıştı akit
Zaman öyle bir şey ki, en kıymetli bir nakit
Sevdânla kavrulsam da, acımadın bir vakit
Aşkın nârına attın, çeşm-i şehlâ bakışlım.

Sen beni anlamadın, en sevgili yâr iken
Birden bire “fâş oldu”, aşk gönülde sır iken
Sevgisizlik yüzünden, onca derdim var iken
Artı dertlere ittin, çeşm-i şehlâ bakışlım.

Kavak yelleri eser, şu yaşımda serimde
Hiç kimseler olmasın, inan benim yerimde
Acımadın bir vakit, ikinci baharımda
Aşkınla nâlân ettin, çeşm-i şehlâ bakışlım.

Gönül verme ne olur, ne kuşa, nede kurda
Bir gün döner miyiz biz; ya o yurda, bu yurda?
Aramızda dağlar var, sen orada, ben bur’da
İnan gözümde tüttün, çeşm-i şehlâ bakışlım…

20/05/’11
Hanifi KARA