Nalan Şiiri - Bestami Kurtuluş

'biz ayrı dünyaların insanlarıyız, nalan! ' filmi vardı
bahçe sinemasında bir taşranın
son yaz bahçelerinde yapraklar gibi sararmış benzimle izliyordum sahnede seni
sarıp sarmalamıştın valizler dolusu elbiselerini ve tükenmiş mevsimi
göçmen kuş kanadı gibi kapandı kirpiklerin
ve bağ bozumunda üzüm gibi ezildi gözlerinde bir damla yaş

biz ayrı dünyalara kayıyorduk gitgide
tıksırık bir dizelin titrek camında buğulanan nefesine yazdım vedamı
egsoza boğulmuş bir düğüm oturdu içime
ve sen yıldız gibi kayıyordun boşlukta
başka dünyalara