Nalan Şiiri - Kasım Alper Özdemir

Kır çiçekleri topluyorum hüznüne
Başım eğik yüreğim yorgun
Acılardan kalan bir tane Nalan.

Oysa ne umutlarımız
Ne hayellerimiz vardı
Ankara’nın puslu akşamında
Kızılayı’nda,Çankaya’sında
Bir daha çalma o türküyü
Sazımın teline dokunma
Bırak bükülsün onların beli
Yaşım yirmibir yüreğim deli
Seni seviyorum hale besbelli

Yıllardır kazanamıyorum üniversite sınavını
Beşinci yılda bitiyor
İkibinbirin son Ankara’sında
Yıllardır seni arıyorum
Gelmiyorsun Nalan
Bana bir küçük el kalan
Gece kimleri çalıyor
Kimleri bir köşeden bir köşeye atıyor
Beni bir an bile anlamıyormusun Nalan
Kalbim atıyor senle
Gerisi yalan,gerisi talan
Tek bir sebeb var kalan oda Nalan

Yıllar yılı gök kuşağım bağlı kaldı
Başkentin karanlığında
Beton duvarlar,taş binalar
Sonsuza uzayan gök delenler
Seni bana göstermedi Nalan
Yüreğim eriyor görmüyor musun?
Kime bırakıyorsun büyük aşkımızı

Kızılay bugün bomboş
Bu gün üç ocak bu gün yaş günün
Benim yas günüm
Kızılay bugün bomboş
Kimse birbirini anlamıyor.

Günler geçiyor Nalan
Paramparça seni seven adam
Ve o gün gelecek
Ankara’yı sular seller basacak
Beni bırakıp gittiğin gibi
Çek git Nalan
Yüreğim yüreğindedir
Hadi Nalan hadi

((17 OCAK 2002 ANKARA))