Nalan Şiiri - Gülay Turhan

geçenlerde bizim köşede ki marketten
rakının yanına yaprak sarma aldım...
biraz da beyaz peynir,
son ısırıkta salak Mesut ne dese beğenirsin
sizin koğuştaki kadınlar sarmış o sarmaları...!
ya salak bari önceden söylesene
valla yemezdim kız
Allahıma yemezdim Nalan
bilirsin ben de yalan olmaz
cebime koyar kurtlandırırdım da yine yemezdim
belki birine de senin elin değmiştir...
meğer cebinize harçlık yapıyormuşsunuz o paralarla.

salak işte,sahiden salak,
adı Mesut ya herkesi adı gibi mutlu,mesut sanıyor

ah be Nalan,ah be güzelim buralar çok sıcak
bugün içimde kupkuru bir sıkıntı var nasıl bunalıyoruz
ya sen,sen ne yaparsın o daracık yerde be Nalan
şikayet etmeyi de öğretmediler onlar sana

var ya hani bazen şu şehrin en tepesine çıkıp
ulan...
diye bağırmak geliyor içimden hem de hiç utanmadan
onlar Nalan'ı utandılar mı diyorum.........

sonra,
tepe arıyorum şöyle en yükseklerde

bakıyorum tepe yok
haykırmak istiyorum
ne sesim ne de soluğum yok

ağlamak istiyorum be Nalan,
gözlerim hapı yutmuş ağlamaktan
gözyaşım yok

ya gerisinde sana ne desem ki işte
hepsi bu...