Söylemiştim adına sevda denilenin nasıl bencil olduğunu. İki kişilik bir yalnızlığın içinde bırakmaktan seni, inan sadece üzgünüm çünkü pişmanlığımı yok eden bencilliğim her nasılsa yine herşeyin önüne geçmeyi başardı.Payıma bıraktıklarını anlatmaya kalksam ya şehir yorulacak bize kucak açmışlığı için, ya kalabalıklar ikimizi inadına yalnız bıraktıkları için.Anladım ki Istanbul kendisinden başka bir sevdayı bırakmıyor yorgun yüreğime, ne kıskançmış asırların taze yosması Istanbul, şimdi haykırasım var sana, gül kokan bir Gül' dü oysa biz bir yastık iki yalnızlıkta kocayana dek gözlerini kapasaydın ya...Hani gül de senden aşağı değilmiş ha...ne kadar kini varsa sevdanın adam yanına, nakşetti bir nisan akşamının hınç dolu sesleri arasında sırtıma...kanamadı, sana benzerdi Istanbul, kızıl akşamlarına ve Gül, sana...bir rengi daha alıp götürdü içimi acıtan bela...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta