Nakş-ı Kadem-i Şerif Şiiri - Mecit Aktürk

Bir "kûn" emri ile basılmış zile
Ezelden ebede göç akın akın
Önümden gidenler vardı menzile
Ardımdan gelenden ayrılık yakın.

Kundaktan çıkalı daha dün gibi
Yaşadım yurdundan hep sürgün gibi
Bedel, ödenmesi zor yekûn gibi
İbret ararsanız hâlime bakın.

Yokuşa yol dedim, düz sandım bayrı
Pusulam kırıktı olmadı hayrı
Kadem-i şerif'ten kalınca ayrı
Tesbiti zor geldi karayla ak'ın.

Yoksulu bey bildim zengini fakir
Münkire dost oldum, zâr etti fikir
Ömrün son deminde uyandım şükür
Öğrendim sırrını Nas'ın, Felâk'ın.

Fâni olan mahluk, halk eden Bir'di
Her yolun sonu bir, o da kabirdi.
Sebebi riyâydı, benlik-kibirdi,
Haramdı, yalandı, şirkti helâkın.

"İnsanım" diyenin süsü ar imiş
Resûle ümmete Rabbi yâr imiş
Görmeyi bilene âşikâr imiş
Sinden ötesiyle, ardı âfâkın.