ben eski nakkaş
sırmayla bezedim iç avluları
kanatları ıssızlığa açılan kapıları
ben eski nakkaş
taş değil işlediğim kendi bedenim
deştikçe açılıyor ateşin rengi
ben eski nakkaş, kördüğüm
kendine kilitli kara kış
yağdıkça eriyor sana adadığım bekleyiş
ben eski ben nakkaş ben kilit
elimde her yanı hançer bir gelgit
vurdukça eksiliyor göğsündeki iç çekiş
Kayıt Tarihi : 20.2.2011 23:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)