Nakışsız Şiiri - Necip Küçük

aşk çölde kaybolan ayak izimizdir
döktük içimizi, deli divane zamana

esip giden bir efsunlu yelde yok oldu
san ki nakışsız sözlerde aşkı aradık

kendimizi kaybettik düz labirentte
kırdık gönülleri daralttık tüm yolları

üstünü örttük düşlerin dar bir tabutta
sellere kaptırdık yazamadık beyhude

nakışsız acılarla kör ettik sabırları
sırtımızdan düştü kambur sevdalar

toplanırken içime yeniden hülyalar
artık ne paklar bilmem içimizde kaygılar

yandı küllendi aşkın yaktığı kor ateşler
törpülenip aşındı dilimiz ahşap sözlerde.

cümle kırık şimdi, lal oldu bu kelimeler
aşina kalemde nakışsız beyaz kağıtlarda

(N.K. 02 Eylül 2010)