Nakışsız Hüzün Şiiri - Seyfullah Fatih

Sevdâ kayıp bir köydür tenhalaşan dağlarda
Geçip giden bir efsunlu vakittir.
Harcadık dem’imizi o beyhude yollarda
Yapma çiçeklerde aşk aradık nicedir...

Ruhumuzu unuttuk her çağdaş labirentte
Sildik tüm çizgileri, daralttık ufukları.
Gömdük kayıp düşleri daracık bir lâhite
Tufanlarda bıraktık bestesiz baharları...

Nakışsız acılarla kör ettik sabırları,
Nasırsız omzumuzdan yere düştü hülyalar
Şahinler avlar iken cân muhacir kuşları
Şimdi bizi ne paklar, hangi derin kaygılar...

Küllendi destanların yaktığı meşaleler
Örselendi dilimiz retoriksiz sözlerde.
Cümleler esir şimdi, râm oldu kelimeler
Şiirsiz merâmsızız tüm aşina seslerde...