Nakışlanmış oya'yım ben Şiiri - Ender Selvi

güneşin alnında oyay'dım ben

tel,tel işlenmiş ipliklerimle

dökülmesi mümkün olmuyan heycanımla

yangın yeli görmüş mabedimle

tutsagı oldugum,yazısıydım kaderin

namesi olmuştum yaşantımdaki ahengin

seyri alemden kıssadan hisseydim ben

bıkkınlık vermiyen nakarattım gazelden

öfke yerine sukutu tercih ettim yeniden

kalp ğözeneklerimden gizli gizli tüterdim sevincimden

methiyeler yazardım son beyitimle yaşantıma ben

ne bir dinleyen duysun diye,nede beni duysunlar diye

kaderimin agında feryatlar,tutturarak yardım dilendim ben

ince danteller misali,iki düz bir ters olsamda hayatımda istemeden

nakışlanmış bir tülbentin el nurunun göz ucuydum ben

yanmak bilmezdim,eskitilmek istemezdim,

yaşlandım yaşanmışlıklarım yüzünden

arşivlik, tarih oldum.geçmişlerimdeki iz düşümlerin yüzünden

ellerimin nasırlarında inceden kıssaydım gönül gözüyle bakarken

gamber türkülerinden çok,feryatlarımla anıldım dünlerimde ben

ğöz yaşlarımın nuruyla işledim nakışları ğüneşimin üstüne istemeden

dogrularım,yanlışlarımdan fazla oldugunu isterken

rengarenk nakışların anlamını çözemedim

içinde inceden karalar varken

çözemedim içindeki beyazların yogunlugunu,

pembelerin içinde kay bolurken

çözdüğümü sandıgım anda

hayatımın bittiğinin farkına varacagını hissettim aniden

ani manavramın bile şokuyla aglamaklı haldeyim,

ğüneşimdeki yogun yagmurlarım yüzünden.

ıslanan bedenimdeki oyalar bile derman olmayacak

yarınlardaki geleceklerin şekilli hallerinden

bir veda busesi kondurup kaçmak ister şu beden

ne nakışlarım,nede ğüneşim beni görmeden.......