Nakış Şiiri - Afşin Dualı

Her aklıma geldiğinde sarılıyorum
Gölgenle dans edip, avunuyorum
Utancı bilerek yaşamak korkunç bir his
Ruhumun içinde yankılanan o sessiz hapis

Aslında daha da korkunç olanı biliyorsun
Bilerek yaşatmak, canımı yakıyorsun
Gözlerimin içine bak ve gerçeği söyle
Bu ağır yükle yürünmez ki sonsuza dek böyle

Kafasına vurarak değil, sevgiyle öğretmek
Karanlık zihinlere birer güneş ekmek
Kalbine nakış gibi, ince ince işleyerek
Dünyayı değiştirmek, her an gülümseyerek

Adımlarım ay üzerinde, kalbim ise sende
O saf dokunuşu arıyorum her bir bedende
Zorbalık değil, şefkatle kurulsun bu bağ
Sevginin önünde duramaz ne dert ne de dağ
(Ow!)