Şu hayatın yolunu hep düzlükte sanırdım
Yürüdüğüm her yolda yokuş önüme çıktı
Yoksa bu yokuşlara ben nasıl dayanırdım
Unutulmaz gözdeki bakış önüme çıktı
Bir karanlık geceydi aştım Ilgaz Dağından
Birden kendimi buldum bir aşkın kucağından
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta