Nakaratı yok bir türkü..

sana anlattıklarım ve
gözlerini ağlatmışlıklarım için beni bağışla...
.........................................................maral'a,

Benden önceydim,
mavisi tükenmeden gözlerinin
hiçbir evvel zaman söylencesiydin
tedirgin bir dağ serinliği
korkmasaydım korkak diyecektim dağa
susuz şebnemlere benzerdi kirpiklerin
üçüncü sokaktı,biliyorum
cesetlerimi astığım dallar kirletiyordu uykumu
senin annemlik hallerin
çok korkuyordum dağdan...

ötelerde bir yusuf büyüyordu
züleyhaya benzetiyorlardı ellerimi
ki kuyu bana 'ana' diyordu..!
sonu belliydi rüyanın başını kimse görmüyordu
ve hayra yoruluyorduk cümleten...

her ağaç dalından vuruluyordu
pembeye kesiyordu kafiyeler
seni seviyordum intihar aralarında
sen uyuyordun....
son ağaçtı,tanıyordum tüm sonları
boynunu boynuma uzattı:
'beni sev 'dedi...
gerdanında içli bir ölüm nakaratı
gözlerinde 'keşke'lerin feryadı
en ince dalında üşüyordu güvercin ağıtları
sırtında imzalı aşk mektupları
hesapsız bir intihardı...!

mayıs,beydağı,ikibin8