Nakarat Yıllar Şiiri - Meral Yağcıoğlu

Nefessiz birbirini kovalayan
Anlamsız boş yılların ardından
Dönüp baktım geriye şöyle bir
Yıllar geçmiş koşar adım bir çırpıda
Hiçbir şey yapmadan
Çok şey yaşanmış aslında
Tahsil güzel şey
Bazı sebeplerle bitmemiş
Çalışma hayatına atılmışım yürekten
Bir şeyler üretme idealistliğinde
Zor zanaat şu çalışma hayatı
Zoru başarmışım bir nebze
Bulunduğum bu noktaya gelmişim şükür
Yarışı bitirmiş kısrak gibi terlemişim yaşarken
Bir şekeri bile sakınmışlar ödül verirken
Kanamış parmak uçlarım saçlarıma aklar düşmüş
Yüzüme anlamlı çizgiler doluşmuş
Adımlarken hayat kulvarını koşa,koşa
Yorulmuşum yaşamın çemberini dönerken
Yorulmuşum hüsran aşklardan
İyot kokulu mavi deryada boğulmuşum sevdayı kulaçlarken
Bütün mavilerim kızıla dönmüş kanar içimde
Karalar bürünmüş güneşsiz dünyam
Mavi gözlerim bile kara görür olmuş
İncinmiş minicik yüreğim kırgın gönlüm yorulmuş
Günler monoton akıp gidiyor
Yıllar peşi sıra durmak bilmiyor
Günlerim aynı koşuşturmayla nakarat akıyor
Duygularım aynı yalnız nakarat
Aşklarım aynı hüsranlarda nakarat
Yaşam kovalıyor,ardı sıra gidiyor bedenim
Anlatamıyorum nakarat yıllarımı
Koşuşturmanın sonu yok bilirim
O büyük düzlüğe vardığında bedenim hüzünle
Son nefeste kanatlanıp uçacağı vakte kadar
Sürüp gidecek biliyorum
Bu nakarat yıllar
Vakit doldurmak adına
Yazıyorum sıkıntılarımı
Yazıyorum hayatımın kırık şiirini