Nakarat Şiiri - Bayram Bölücek

Ölümü azrailde su gibi istediler,
Kıvrandı inlediler `lailahe' dediler.
Kızgın çöl ortasında bin kez kırbaç yediler,
Dillerinden düşmeyen 'illallaha' nakarat.
Nakarat Yasir gibi ölmek için nakarat,
Evlat kesen beşiği, bölmek için nakarat.

Değiştiler dünyayı ebedi doğmak için
Güneşe selam verip geceyi boğmak için.
Korlaşıp yanmak için, buzlaşıp soğumak için,
Özleştikçe közleşen o felaha nakarat.
Nakarat kalbi yanık dost Yunus`a nakarat,
Hicaz, Mekke, Medine ve Tunus`a nakarat.

Maziyi yaşamanın tekrarı mümkün olsa,
Ölüpte dirilmenin ikrarı mümkün olsa,
Ben idamlık suçluyum kararı mümkün olsa,
Vicdanlara yerleşen tek silaha nakarat.
Nakarat çocukluğa, ağlamaya nakarat,
Kükremeye nakarat, çağlamaya nakarat.
Nakarat geçmişteki geleceğe nakarat!
Şu zifri karanlığı deleceğe nakarat,
Dünyaya hükmmetmeye bir kez daha nakarat!