Hoşça kal Leylâ…
Ben giderken yoktun
Gelirken de yoksun
Belki de olmayacaksın.
Hoşça kal Leylâ
Kaybettim sana yazdığım mektubu
Ey mahmur çiçeğim…
Hicabımdan kaynaklanan sükûtuma bağlıyorum seni.
Dimağımdaki emsalsiz cevher olduğunu farket,
Ahraz olma dilimden değil, kalbimden dökülenlere.
Duy beni mahzun bırakma.
Bozkırda açan kır çiçeğini,
Ah Örselenmiş Karanfil Yetmedi mi bu serzenişlerin,
Bu alemin bilinmeyen durağından
Gitme vaktin gelmedi mi,
Sana bahşedilene ne zaman evla olursun,
Canı gönüllü ziyan etme
Gülcemaline doyamadığına..
Senin adını kunâlâ koydum.
Şiirdeki gibi vaktin gelmesini bekledim.
Ya hüzünlü bir ayrılık ya da vuslat.
Mevsimler geldi, geçti
Toprak kokusu… Yağmur havası…
Umudumda düşmüş gazeller,
Bir gece vakti…
Bir kırlangıç kuşu gördüm.
Göğüs kafesimdeydi.
Yüreğimde ki gök gürültüsünden korkmuş…
Çırpınırken buldum onu.
Kalbimdeki girdapla boğuşuyordu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!