Naif varlığımız çocuklarımız!

Ah o çocuklar
Gönül imbiklerimiz…
Medarı iftiharımız, sevgi yumağımız…

Neşe kaynağımız,
Sürekli teselli sığınağımız…
Şefkat pınarımız, oyun arkadaşımız…

Yalnızlık
Dostumuz, sır perdemiz,
Canımız, ciğerimiz, beden parçamız,

İlk öğrencimiz,
Aynı zamanda veli nimetimiz,
Bereket kapımız, sabır taşımız,

Nesep banimiz,
Atiye suhuletle yatırımımız,
Gönüllü hizmetçileriz, bizim deriz,

Onlara
Asla kıyamayız, nazını çekeriz,
Bigane kaldıklarımızı, yaşasın isteriz.

Her an
Seferber oluruz, yorulmayız,
Canı dahi, onlar için seferber ederiz.

Bizim gülden
Emanetlerimiz, hayat güvencemiz,
Yaşam sevincimiz, bazen de kederimiz,

Gözlerinden
Damlayan bir yaşla hüzünleniriz
Yüreğimizi delen hicran mızrabıdır.

Filhakika,
Canımızdan ziyade severiz,
Efendimizi biliriz, onu örnek alırız.

Rahmet
Tecellimiz deriz, öyle inanırız.
Şefaatine nail olmak için sabrederiz,

Çocuk
Sevgisini onunla bir yaşarız,
Çocuklar ve peygamber efendimiz,
Ancak onu anlamakla ahenkleşerek muhkemleşiriz…