Nahlet Olsun Şiiri - Navruz Kaplan

Nahlet olsun bu sevgime vermişim
Sonunda kendimi dışarıda buldum
Sevgimin hepsini harcadım ona
Yandırdı külümü savurdu benim

Befasız demeki sevgi varımış
Beni tanımadı neyidi günahım
Ağlarken çok güldü sıra gelecek
bana bu yapılmaz yazık sevgime

Düpedüz adını ben kaleş koydum
Vurupta gülene hiç raslamadım
Kapıyı kapatıp dışarıda kaldım
kör pişman geriye döndüm evime

Aklım kalmadıki o gün sen aldın
Sana deyil çocuklara üzüldüm
Nefes gibi hayeleri taşıdım
Sonum bu deyildi bana çektirdin

Allahım hiç ona deymesin artık
Hata yaptı belki şimdi pişmandı
Ben af etim o isterse etmesin
Gülsün yeter benim çocuklarım var

Yılarca çok çektim bilmez hiç kimse
Yuva yapmış çözülmez ki içimden
Ben unutum belki o da unutur
Gülsün yeter ben onada razıyım