Nahide Ablam Şiiri - Erden Aziz

Ailemizin bir tek kızı
Büyüklerimizin yıldızı
Sülalenin çimentosudur o
Herkes onu sever ve sayar
Gönlünde hep çiçekler açar

Yedi kardeşin ikincisi
Paha biçilmez incisi
Nefis yemekler yapar
Çörek, katmer, bittalar

Yüreğini açar herkese
Bazen eskilere dalar
Hatırlar çocukluk yıllarını
Annemizin hastalığını
Astım olmuştu annemiz
Biçtikten sonra hasıl
Boğulurcasına kalıyordu nefessiz
Karardı gökler, fırtınalar fasılasız
Günlerce yataklarda yattı
Ağlaşırdı etrafında çocukları
Sanki bütün gemileri battı

Yıllarca çekecekti o
Sağa sola tarlaya koşan o
Ev işlerini yapan
Kardeşlerine sevgiyle bakan

Onaltısında evlendi eniştemle
Kaldılar evde eşyasız
Günler geçti elemle
Aileler inat ve acımasız
Eniştem çalışkandı, çok uğraştı
Kötü günler geride kaldı
Umutlar yeşerdi ışık saçıldı

Üç çocukları oldu
Akıllı ve çalışkan
Oktay, Pembe, Perin
Hepsi güzel okudu
Başlar dik hep yukarılara bakan
Pırıl pırıl giysiler giyerlerdi
Işık gibi parlayan

Para, mal mülk hırsı yoktu eniştemin
Açık sözlüydü ve de çok prensipli
Allah rahmet eylesin
Ablam şimdi yalnız yaşamakta
Örgüsü elindedir hep
Arkadaşlarıyla sohbet edip fal bakmakta
Kahve pişirir, çay yapar bazen de sahlep
Koyulaşır komşularla muhabbet
Ablamın hikayesidir bu kısaca
Unuttumsa bazı şeyleri affet.