Nağmesizlik Şiiri - Ahmet Çömez

Yokluğun dünyama düştüğünden beri
Rüyalarım evvel zamanın ardında nağmesiz kaldı,
kelimelerim harfsiz kaldı,martılar denizsiz kaldı
Yokluğunla hayatın anlamı anlamsız kaldı
Anlamlar senle başlardı
Anlamı aldın
Kaybettiğim günler olmadı
Kaybettiğim umutlar vardı
Orada bir ağaç büyümüştü
Dalları kırıldı,sobaya atıldı
Başkasının içini ısıttı,
Ağaç kökünden söküldü,
Gitarıma gövde oldu
Ondandır çıkan tüm seslerinin nağmesizliği,
Gitar nağmesiz, ben sensiz kaldı...