güz oldu gözümün ela sümbülü
gökyüzüne neftten kara sürülü
iflahsız sızıydı, döndü yaraya
sanki içerimde zefran sürülü...
şaş oldu kıblemin dünü bugünü
kurudu dilimin şiir sürgünü
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta