Karanlığın ortasında birikir alevler
Mehtabın efkarı savrulur geceye
Gözyaşım hüzne karışır
Hüzün gözyaşıma.
Sabahlar boynu bükük uyanır güne
Nağmeler mest olur
Yüreğimin tellerinden dökülür satırlara
Ahenkle iz bırakır zamana
Kanatlarında hüzün taşıyan güvercinler
Mavinin sonsuzluğuna gömülür gider
İstiharedir yattığım benlik özünden
Şimdi uyanıp uykumdan
Yıkasam yüzümü
Gecenin karası çıkar mı yüzümden…
...türkmenkızı...
Kayıt Tarihi : 5.4.2018 22:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
4. Dosya Köz Yaşlarım
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!