Nağmeler Delirdi Şiiri - Güler Turan

Delirdi Nağmeler

Sen gittin ya, adın kaldı şimdi bana yâdigâr;
Ne bir ses var, ne de umut, gök yeri dinlemekte...
Gecelerin hâli mâlum, gündüzlerim âşikâr;
Mâteme mi girsin gönlüm, nağmeler inlemekte...

Çekildi ruhuma siyah, açılımsız perdeler,
Bir hâl var ki anlatılmaz, can evimi irdeler...
Ey bahtıma el koyanlar! Vefasızlar nerdeler?
Mâteme mi girsin gönlüm, nağmertler bilmemekte...

Bitmeden sabrım umuda, gönlüme heves verin!
Ve çıkmadan canım tenden, ne olur nefes verin...
Dinleyin dost görünenler, isyânıma ses verin;
Mâteme mi girsin gönlüm, mertler de dinlemekte...

Sonsuzluğa tünel kazıp, kaybolacak ne vardı?
Güneş doğardı seninle, akşam yine batardı...
Akort kalmadı sazlarda, eskiden net çıkardı;
Mâteme mi girsin gönlüm, nağmeler delirmekte...

Güler TURAN (babidim)