Bir nağıl içində yaşayırdım mən,
Hər kəs bu halıma gülənə qədər…
Deyirdim, sən mənim güvən yerimsən,
Özüm öz gözümü silənə qədər…
Kimsə nəsə desə həmən danırdım ,
Mən səni hamıdan əziz sanırdım,
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta