Nagihan Şiiri - Oğuzkan Bölükbaşı

Al dedi deli adam bir yürek sevgi sana, yanında bir hayat ve bir de ben, hiç ayrılmadan sevgiyi ve hayatı koruyacak olan, yani bir de ben.
Durdu,
sevgi dolu bir kuşkuyla dokundu yüreğine adamın
Kokladı sevgiyi
Anladı sahiciymiş
Hayatın içine koydu
Şöyle bir geriden seyretti manzarayı
Sevgi dolu bir hayat
Hiç bilmediği
Ve hiç görmediği
Ta ciğerlerine çekti ağzındaki sigarayı
Gri bir geçmişten gelen yolda yürüyordu
Sevilmeyi bilmiyordu

Güzel yemek yapardı Nagihan
Güzel çocuk büyütürdü
Her ninnide
Hem çocukları
Hem kendini uyuturdu

Sevgi dediği şey
Annesinin üstüne diktiği elbiseydi
Düşündü kaç yıl geçmiş
Bir giyebilseydi
Sandık odalarında
Gözünden bile koruyarak saklamıştı
Ona sevgiyi giydirecek bir koca beklemişti
Sohbeti severdi Nagihan
Sevilmeden sevmeyi öğrenmişti
Almadan vermeyi
Her savaştan bin yarayla galip çıkmış bir amazon kraliçesi
Bir kanatsız kuş
Bir ceylan, koşmayı unutmuş

Al dedi deli adam, bir çift kanat sana, ve ayaklar yardım edecek koşmana, ve bir de ben yanından hiç ayrılmadan sana sevgiyi taşıyacak, yani ben seninle yaşayacak.

Herkes nefesini tutmuş bekliyor
Nagihan ne yapacak