Naftalin ve Anneden Şiiri - Mustafa Onur

NAFTALİN VE ANNE'DEN

Süresiz bir yol düş'ünde,
Herşeyin çok üstünde,
.. / (Belki miraçtan'da öte)
Saklamadan içimdeki paylanmış kıt'a ları,
Bir ada arıyorum...Naftalin ve Anne'den...

Kırık...Kulaç...Belki ihram,
Ne bildiysem ben hep sustum...
O geldi ya meclisime...Bulandı körfez suyu,
Çekildi Hazar...Dirildi Şedde...
... / Benim gizlimde kalan onda aşikar,
Benim nazlı bakan yüzüm,
Tak'ların kanla bezediği bayramlık cadde...

Üstüme derme çatma fanilik geçirmişler,
Duvarlara çarpa çarpa besleniyorum.
Göğü kramp tutuyor…Uğulduyor hep,
Serzeniş vakti midir? Yasinler okunuyor…
Ben manastırda hahama sesleniyorum:
“Suyumu bol ver Konçe…Tuzumu bol dök…
Gayrı ben beklerken küfleniyorum…”

Bir iskemlede oturur koskoca dünya,
Ben ada arıyorum...Herşeyi kaybetmişken...

Ada'm!

Ben Adam arıyorum...

Herşeyi buluyorken... (?)