Bir ulusun direnişi
O'nunla başladı gitti
Sarı saçlı mavi gözlü
Kükremiş Aslan gibiydi
Yedi düvel karşı geldi
Sevgi mutluluk diyorsun
Yarına bakarken
Huzurlu yaşarken
Anladım inanki anladım
Sözlerinde umut
Dokuz ay karında
Kim gezdirdi
Ak sütünü esirgemeden
Helaliyle kim verdi
Ben uyurdum derin derin
O sıcaklığımı hissederdi
Ölüm nedirki
Kaşla göz arasında
Anlamsız bir duygu
Kifayesiz bir anlatım
Buslatın gülüşü
Celladın başımızda
DİYETİNİ ÖDETTİLER
Sefaletin diz boyu yaşandığı zamandayız
İyiliklerin yok edilip kötülüklere yer açıldığı
Sözün kıl kadar değerinin olmadığı
Küfrün sevap doğruluğun mubah sayıldığı
Dağlar taşlar bile suskun
Topraklar kara yas içinde
Ülke bir baştan bir başa ağlıyor
Millet perişan ahu figan içinde
Altın saçların mavi gözlerin
İstanbul bu koca şehir
Yutuyor insanı amansızca
Direnmek istesende çaresiz
Duramıyorsun ayakta
Hiç bir güzelliği neşesi
Soğukmu öldürür insanı
Kara kışlar geldi geçti sayamadım
Saysamda ne farkederki;
Hüzün efkar yan yana
Ömrüm karakış'a tutuldu
Kulluğum yaradana bahane
Biz önceden eşkiyaları
Dağlarda bilirdik
Şimdi şehirlerde
Kol gezer olmuşlar
Ellerinde silah
Gözlerinde gözlük
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!