Nafiz Baba Şiiri - Bilgehan Ayata

Erkilet bucağı Kemer köyünden
Yüreği cihandı Nafiz babamız
Sarı Hasanların asil soyundan
Ne güzel insandı Nafiz babamız

Hanımla el ele saçın ağartmış
Üç oğlan bir de kız evlat büyütmüş
Kimine omuz vermiş kimin okutmuş
Tükenmez imkândı Nafiz babamız

Kaynatamdı bana kızını verdi
Bağrına basardı ve oğlum derdi
Böyle kayınbaba kimlerde vardı
Allah'tan ihsandı Nafiz babamız

Marangozmuş kapı, pencere çatmış
Dükkân açmış sonra, un alıp satmış
Çalışmış geceyi gündüze katmış
Azmiyle destandı Nafiz babamız

Eli boldu herkes onu bulurdu
Yedirir içirir mutlu olurdu
Karşılıksız verir gönül alırdı
Göl değil ummandı Nafiz babamız

Neşeli, ümitvar, hayat doluydu
Her türlü sorunda çözüm yoluydu
Yanımızda olsa şimdi n’olaydı
Sahibi irfandı Nafiz babamız

Birlikte ne kadar çok eğlenirdik
Bisiklet sürerdik, dondurma yerdik
Geç saatlere dek sohbet ederdik
En tatlı lisandı Nafiz babamız

Sofraya yan yana çöker dizlerdik
Kemal Sunal, Cüneyt Arkın izlerdik
Biraz görüşmesek arar özlerdik
Sevgisi candandı Nafiz babamız

Kaderin cilvesi, anlamak güçtü
Yetmişe varmadan ahrete göçtü
Vefatı üstünden üç sene geçti
Bulunmaz mekândı Nafiz babamız

Ne iyi, ne güzel, ne kadar hoştu
Biz ona yürüsek o bize koştu
Yokluğu içime kor gibi düştü
Güvenli limandı Nafiz babamız