Nafile Şiiri - Kelkitli Summani

Padişahımdan buyruk aldım dostlar,
İzin almak suya düştü nafile...
Arşa yükselen kederimi dostlar
Şehit Osman da duymadı nafile...

Varacağım diye bekler dururlar
Şimdi yollara bakıp somurturlar
Babaları, Bayburt'ta cadde turlar
Onlar figanımı duymaz nafile...

Yavrularım anlamaz padişahım
Çıksada semaya avazım ahım
Sokaklarda dolaştım can yoldaşım
Sokaklarda anlamadı nafile...

Yaptığımız iş başımızdan aşkın(!)
Yüzümüze bakar askerler şaşkın
Telefonun var ey topçu er Aşkın
Konuştu bitmedi derdi.. nafile...

Ahı gitmiş vahı kalmış haraptır
Sevgi saygı onun için azaptır
İnsanlıktan nasip almamış zattır
Nasiplenmez bundan sonra nafile...

Devran padişahın bayram sizindir
Zalimden arzumuz bir gün izindir
Kelkit kazam Gümüşhane ilimdir.
Bildiğim yerlerde şaştım nafile...

Bayramınız mübarek olsun dostlar
Şeytan gelir-gider kalbimi yoklar
Der ki: Firar et arasın bulsunlar
Bilinki şeytana uymam nafile...

Hasret dinsin diye divana durdum
Gelmiş-geçmişime Kur'an okudum
Gönül dünyamdan vesveseyi kovdum
Gönlümde ki hasret dinmez nafile...

Umut yok benden kurbanımı kesin
Şad olurum eş, dost, çocuklar yesin
Babamın ruhuna dua edilsin
Beklemeyin beni gelmem nafile...

Sümmani insan olana ne derler
Başımızın üstünde yer ederler
Olmayana neyin çocuğu derler?
Bir bayramda böyle geçti nafile...