Nafile Şiiri - Ali Acıbadem

Dün değilmiydi gelde coşalım diyen
Güllü gülistan kadın park da oturan
Tanınmaz galesiz oturuşu görün
Can yolda volkan fışkırır sandım biran

Park içinde işte sonunda tek kaldık
Sevinç geldi sandım onu görmeseydim
Bulutlar toplandı değişti afakım
Yürüdü yanımdan başı yerde eğik

Ama tanımalıydı tanıyamadı
Yabanlık geçti rüzğarla uzaklaştı
Kimdi acaba yürüdüğü bücürüyle
Çocuğuydu şimşekler çaktı beynimde

Demek üye olmuştu çiftler gruba
Demek yavan kalmıştık onun yanında
Uğraşırım gülleri koklarım diye
Gayri gönül kaybettiğim an nafile.