Nafile Şiiri - Ayhan Faruk Gökçül

Ben bugün sensizliği yaşadım
Sensiz yalnızlığı
Karanlıktı heryer
Zifiri karanlık
Görmeye çalışıyorum ama
Nafile

Sanki bir ata bindirmişler
Atın hiç sesi yok sindirmişler
Dörtnala koşuyor karanlıkta
Durdurmak istiyorum ama
Nafile

Büyük bir meydana geliyor
Hafif bir ilahi duyuluyor
Ne olmuş
Neden toplanmış herkes
Bir kutlamamı var
Haykırmaya çalışıyorum ama
Nafile

Ellerimi bağlamışlar
Yüreğimi dağlamışlar
Beni beyaz kumaşlara sarmışlar
Küçük bir çukura yatırmışlar
Başımda sarıklı bir hoca
Sesi gitgide azalıyor
Kalkmak istiyorum
Son kez bakmak istiyorum
Ama
Nafile

Sağ yanıma yatırmışlar
Arkamı toprağa dayamışlar
Başım kıbleye dönmüş
Gözlerimin feri sönmüş
Artık ihtiyaçta kalmadı zaten
Biraz ışık istemiştim ama
Nafile

Zaman gitgide daralıyor hissediyorum
Dışarda ölüm sessizliği
Etrafta kesif bir koku
ayaklarımı hissetmiyorum artık
Ellerimide öyle
buymuş diyorum
Demek ölüm böyle
Hep anlamaya çalışırdım ama
Nafile