Nafile Şiiri - Haydar Demoğlu

Geçti nafile; bu ömrü figan, bu ömrü figan,
Nice dert, nice çileyle boğuştu, bu asi can,
Bir boşa, bir doluya aktı gitti ömrü zaman,
Nafiledir nafile geçmişe bakıp ağlaman

Gönül ile felek ağlatır, bütün insanları,
Sarmış bir huzursuzluk, sarmış şu yalan dünyayı,
İnsanoğlunun yaratıldığı andan buyanı,
Hırs, nefs der, unutur faniliği, nafileliği.

Uymuyor günlerin, hiç birisi bir diğerine,
Zaman değil, insan akıyor, tek, tek, tükenmeye,
Ömrümüz kısa olduğundan, yaşam kısa bize,
Oysa insan nafile, zaman ölümsüz biline.

Ömür nafile, bir mum misali yanıp eriyor,
Dünya bir nehir, ebediyete akıp gidiyor,
Demoğlu der; gözüm her şeyi nafile görüyor,
Nafile ki bu hayat, gam yükü, insan çekiyor.
(haydar demoğlu-Erzurum)