Nafile Şiiri - Kaan Denizmen

Ne ektiysen onu biçip yazgı sandın.
"Kader, kader..." deyu nafile kızarsın.

Sen ki kor alevlerde yanmaz bir candın.
Ne diye cehenneminden yol kazarsın?

Azaptan kaçıp zevke yakalandın.
"Su, su!" deyu da başıboş gezersin.

Su bilip hayat denen şaraba kandın.
Cennet dediğin ilde bir ömür sızarsın.

Günü gün, seni sen ettin yine kendin.
Sandın ki iyiyi kötüyü kendiliğin sezersin.

Şimdi hak değilsin, hep nefsine aldandın.
Kendini mazur görüp niye nefsini üzersin?

Andan kaçtın, yarının neşesine inandın.
Bildiğin ne şiir varsa yarına yazarsın.

Benliğinden firar istedin, zira utandın.
Oysa sen, sadece kendine mezarsın.

Gayrı bir kenara bırakarak geçen her demi,
Hak değilsin Kaan çünkü unuttun Âdem'i.