Nafile Şiiri - Rahip Kral

Çocukluğumu öldürmüştü gençlik;
Biraz haykırsam da fayda etmez
Sesiz batıyordu gün
Dalgalar sesliyidi o kadar.
İki mantıklı cümleyle bitmişti hadsiz hayalim.
Rüzgar annem gibi sesleniyordu denize; 22 bitmişti.
Akşam da olmamıştı ama geçmişti öğlen.
Derken yarısı batı günün.
Şiirde bahsi olunmaz.
ilk sevdanın korunu da söndürdü solumda ki çiçek kokuları.
Veryansın da etmedim değil tabi.
Nafile!
Bir kaç bulutu kızartıyordu son al ışıklar.
Bu olmalıydı elbet hep sözü geçen o tecrübe.
Isıtmasa da Önündeki bulutu aydınlatmaya mukadder.
Bu kadar söze tahammülü olmaz güneşte kayboldu.
İşte o yüzdendir Bir şiire sardım secdesiz tütünümü
Benden gelen cehennemimle yaktım 22'mi 23'mü 24'mü....