Nâfile Şiiri - Recep Emirhan Gültekin

Oturuyorum,
Bir ağacın altında.
Islak yerler.
Umurumda mı diye düşünüyorum
Umurumda değil.
Sonra sen geliyorsun aklıma.
Islak kahverengi gözlerin...
İçim hemen neşeyle doluyor.
Sanki yanımdaymışçasına
Seviniyorum.
Sonra bir hüzün kaplıyor
İçimi.
Yanımda olmadığını fark ediyorum.
Ölecek gibi oluyorum,
Ölemiyorum.
Sanki içimde bir yangın varmışcasına
Yanıyorum.
Söndürmek istiyorum,
Nâfile...
Bu yangını sadece senin söndürebileceğini biliyorum.
Ama sadece bilmekle yetiniyorum.