Nafile Şiiri - Engin Yılmaz

Korlar düşer yüreğine
Dönersin çöle.
Atarsın kendini yardan
Çok derinlere.
Ama yok faydası artık,
Gitti, nafile!

Sabah doğar da güneş
Yakmaz tenini.
Haykırsan avaz avaz
Kimseler duymaz seni.
Koşsan hani, delice,
Tutacaksın sanki;
Ama, yok,
Gitti, nafile!

Kalanı ömrünün
Törpü, zavallı yüreğine.
Ağlasan, sızlasan
Kime ne?
Uçurdun kuşunu
Kendi elinden.
Dönmez artık geriye…
Gitti, nafile!

Korlar düşer yüreğine
Dönersin çöle.
Bulunmaz artık içinde
Bir serap bile.
Yazman nafile,
Çizmen nafile.
Yaşaman bir tarafa,
Ölmen nafile!