Bir şair dostum vardı, adı Nafi,
Her müşkülatı ederdi telafi,
Ekmeğinin tuzu yok, benim gibi,
Neslinin son örneği desek, kafi…
“Bey” ilan etmişti, o’nu Kızıklar,
Dershane, tıp merkezinde tuzaklar,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla