Nâf İle Şiiri - Alaaddin Emre

sırası değil demek ki şimdi
yitik gülüşlerle yön değişiminde çiçeklerim
elimdeki kitaptan bir yaprak daha çevriliyor
zaman noktalı virgül

sesim uzanıyor kime ne nafile

geceleyin yıldız topluyorum sulardan
tenhalarda geziniyorum gölgemle
öpüyorum ağaçları ulu orta
sınıftan kaçkın çocukluk
ta saçlarımdan çok gözlerim uçuyor

sabaha karşı uyandırmak için sizi
isterdim ne ki
bilmiyorum ki adresinizi

soluğum uzanıyor boşluğa
ellerim karanfilsiz yalnız
geçersiz bulut
gözlerim sürgün toprağa
yaz yazı demiştim kendi kendime
fazlasız sözcüklerle
yaz ki
gelmez üç çiçekle

sesim kime ki
ne zaman öldürdünüz ki beni
gidiyorum nâf ile