Nadir Gür Şiirleri - Şair Nadir Gür

Ülkemde miydi,
Bende miydi,
Yoksa kalemimde miydi,
Neredeydi?
Belki cep telefonumdaki mesajımda,
Ya da internete girdiğim bilgisayarımda.

Ayazın bekçilik ettiği kapkara sessiz gecede
Günlerden Cumartesi, efkâr kokar her hecede
Kâr etmiyor artık dizlerimize, önümüzde yanan ateş bile
Alkolün esiri dudaklar, yine zevkten dört köşe
Bir yandan nârâlar, öteki taraftan kuş besledim kafeste
Biz mi özgürüz, yoksa kaldırım taşları mı her seste?

Ötmektir derdi bülbülün
Acısını bilmez kimse,
Alı pembeyi sever.
Yuvasında bir hüzün.

Gösterir yüzünü gül,

karşı konulmaz ayrılığın ilkbaharında yitirdim seni
gözlerimin ufkunda yavaş yavaş kaybolurken hayalin
bir damla nefret geçmedi içimden, veryansın etmedim,
ve rüzgârların kokunu getirdiği şehrimde
hüznünle avundum sadece yokluğunun...

Ateş, ağaçlara göz dikmiş, sinir küpü bir deli.
Su, buharlaşarak bizi terk eden rüzgâr yeli.
Hava, sille çarpan acımasız mizaca sahip veli.
Umudumuz toprağa kaldı, sonumuz da belli.

1 Temmuz 2007

Gün be gün avuçlarımızın arasından akıp gider ömrümüz
Ezilen dünümüz, belli olmayan yarınımız
İsmimizi bile artık heceleyemez olmuş ağzımız
Başkalarının istekleri doğrultusunda yitirilmiş yüreğimiz
Sönmüş ya da sönecekmiş gibi donuk umutlarımız
Tilki gibi dönüp dolaşan benliğimiz, kürkçü dükkanı gibi oldu özümüz

Bir, iki, üç
Biraz narkoz…
Sonra
Çok çok sonra…
Sessizlik diz boyu,
Kendine gel,

Kuşkusu bitmez aklımın!
Cam kenarında oturan hayalin,
Hiç seyre dalmadı bile bir kez
Bugüne kadar manzarayı…

Bir bilinmeyenli denklemde;

Kör düğümleri çözülmez gönlümde
Amansız faydasızlıkların, sonu yok
Çıkarsız iç çekişmeler gizli
Gecemin armağan ettiği sabahın
Yüzü gülen peyderpey figanında

Klasik kelimelerden uzak,
Bilincin eşiğinde
Sözler biraz daha kaçık
Hayallerin peşinde
Kapalı kapılar bize yasak
Yaralı aslan kişiliğinde