Nadide Şiiri - Toykan Nar

Ehvenişer bir neferi aldın ocağına kalbin.
Sevgilim giriftar bir dilhun erbabıydım ben.
Sen ilmek ilmek ördün iğne dilin ipin nikbin.
Ellerinde kazandığım bu hayatı gönlünce harca sen.

Varma sen, ulaşmasın Azrail, kalbimde saklan sen.
Ben varım yitmeye hazır yolunda, sen yanımda gel yeter.
Ben insanın eksiğiyim, sen doğuştan fevkalbeşer.
Her yaşama hevesi senden senin için yaşarım nizamperver.

Gözlerinse hâlâ benim, gözlerin pâyidar.
Gülüşünse hâlâ benim, gülüşlerin cazibedar.
Kalbin ise hâlâ benim, kalbin kalpte hissedar.
Nasibimsin ki benimsin, bana olmuşsun zimamdar.

Nice gül derim sana, nice can,
Sen oldukça gülendam, ben olurum o candar.
Nice mahûr derim sana, nice sultan,
Sen oldukça kalbe mühür, ben olurum solaklar.

Gül demeyen korumaz gülün, gül ömrünü tutar kısa.
Ben odukça sana candar ömründen zırnık koklayamaz ne bir varlık ne insan.
Mahûr demeyen aldatır kalbini, kalbin açar her yosma.
Ben oldukça o solak, ulaşamaz asla kimse ne saraya ne sultana.

Bal ağzından dökülür her sözünde, azanıma cennet-i âlâdan.
Efsûn' ün de rahmetten geleni olurmuş, icazet-i Allahtan.
Kalbe zuhur olunca aşkı domur domur mey sanki Rab' dan.
Ne günahtır ne mekruh şerbet-i şir-ü bal âladan.

Doğduk bir kez anadan, Ömür kısadır, arar yarin her Nadan.
Nasipsin bana turabın olayım, buldum aradığım yardan.
Hem her haliyle mahpeykersin, hem hep edalı nazan.
Yazdığı gibi bitirsin ömrümü sonsuz olayım sende aşk-ı feveran.