gün bitip de
geceye uzanınca yalnızlıklar
yokluğun asılır karanlığa
bir bir elimi yakar
dokunduğum yıldızlar
bildiğim bütün masallar
sensizliği anlatır
bedenim yorgun düşer
yüreğim ondan beter
kan ter içinde doğar sabahlar
kokun rüzgâra takılı
dolanıp durur da başımda
aklına gelmez
sarılmak boynuma
beyhude beklerim
yağmur olmanı toprağımda
oysa neler vermezdim
kucak dolusu serinlikten
bir avuç olsun
düşseydi payıma
yoruldum sevgili, yoruldum
ektiğim sabrı biçememekten
yitirdim umudumu artık
şimdi ne gün doğar gecelerime
ne rüzgâr ne yağmur
sözeder bereketinden
sırf bu yüzden sevdiğim
sırf bu yüzden,
süresiz nadasa bıraktım yüreğimi
bire yüz verecekken...
SON SÖZ KELEBEKLERİN
Syf:50
Kayıt Tarihi : 4.12.2006 00:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
soru şu nadasa bırakılan yürekler nasıl canlanır nasıl uyanır
benim umudum yok .anlatım süperr yürek harika iyiki varsın arkadaşım tercümanım:))
belki yılgınlığın belki de umudun yitişinin ifadesi ama aynı zmaanda bir kararın ifadesi...herşey rağmen..
tebrikler Nazlıhan Hanım...çok güzel şiir...
sırf bu yüzden,
süresiz nadasa bıraktım yüreğimi
bir'e yüz verecekken...'
Mükemmel bir final... Tebrikler güzel şiire.
TÜM YORUMLAR (32)