Naciye Bildim Şiirleri - Şair Naciye Bildim

Mektubuma her zaman ki heyecanla başlıyorum, yine nerden nasıl başlayacağımı bilmiyorum. derin uykularımdan yine aynı sancıyla uyanıyorum, yanağımda bir damla yaş ve ben seni her gün biraz daha fazla özlüyorum.

Bu sabah, yine hasretinle yıkadım yüzümü, taradığım saçlarıma taktım sevdamın gülünü. Bu güne de her gün gibi başladım, önce bir bardak çay içtim sonra üstüne bir sigara yaktım. Sonra resmine derin derin baktım, su gibi ekmek gibi ömre doymak gibi.

Oysa sen çok uzaklarda yosun kokuların hatırlattığı derin ve dipsiz kör kuyulardasın. Ne zaman gözlerimi kapatsam önce sen gelirsin kirpiklerimin ucuna sonra çaresizliğin ölümü, bilesin ki bu yürek artık dayanmaz hasretin sancısına. Öyle bir an gelir ki bazen deli gibi atarım kendimi sahillere, önce sesini duyarım dalgaların seslerinde, sonra ılık nefesini hissederim tenimde. Yakamozlarda gözlerin, öyle derin bakarsın ki bana, öyle dolu bakarsın ki bana kızsan da darılsan da, ben yine ağlarım. Ağlama diyorsun ya bana, bilmeni isterim sevdiğim, kalp ağlamaz ise gözden yaş gelmezmiş. Bir gün dönersen bana yüzüme bakmanı isterim sevdam, bakasın ki gözyaşlarım nasıl izler bırakmış yüzüm de, her iz bin hasret, bin dert, bin özlem. Öyle ki bu derin izler, uzaktan seven, hisseden bir yüreğin derin izleri, kimse silmesin gözyaşımı.
Biliyormusun, ansızın süprizler yapmak istiyorum sana, bir şafak vakti karşına dikilmeliyim, görmeliyim gözlerindeki o parlak yıldızları. Sana sarılırken kalbimin nasıl attığını, gözyaşlarımın mutluluktan bile nasıl attığını ve sende kalan bu kadını. Belki otururuz bir parkta, karşılıklı birer bardak çay içeriz, seni nasıl özlediğimi anlatırım sana saatlerce yada susar gözlerine bakarım öylece. Saçlarını merak ederim, gözlerini, sözlerini sanki asırlardır benden uzaktaymışsın gibi seni merak ederim hala aynımı diye sende ki sen yüreğinde ki ben. Bilirim süprizler uzak bana ben sadece rüzyalarımla avunurum, rüyalarımda gelirsin bana 'özledim seni can' diye sarılırsın boynuma, o an konuşamam hiç, tek söz çıkmaz dudağımdan. Hayaller kurarım yine senden benden biraz ötelerden.

Oysa ne çok sevmişim seni,
Ne çok değer vermişim.
Sen gözlerimdeki yıldız oldun hep,
Gülmeme bir neden,
Yaşamama tek sebeb.
Sen hayatımdaki tek adam,

Ah diyorum!
Ne çok rast gitti ellerin işi de
Ben hep kaldım ulu orta.
Tam gariban işi,
Ve üstelik yarım yamalak!

Aklıma gelmişken yazayım dedim
Öte beriden çok,
Kaybettiğim hayallerimin acısını.
Gözlerimde bin bir özlem
Ve dilime vurmayan sözlerin sızısını...
Yani yaşamak istediklerimi

Kendine gülüyorum
Ama öyle vakur bir tebessüm lütfedercesine değil de
Içim de bir yerde bana beni yansıtan bir ayna,
Bana beni aktaran bir soytarı varmışcasına
Üstelik çekinmeden...
Dalga geçiyorum kendimle

Aşk ne zaman biter biliyor musun?
Gözlerine derin derin bakmadığın da biter.
Yanaklarına dokunmadığın da,
Beyaz bir kır çiçeğini incitmeden okşarcasına.
Ve rüzgarlara karışan saçlarının kokusuyla irkilip
Dağ olup taş olup sarılmadığın zaman biter.

Yalnızsan
Koca koca gözler önünde
Kalıyorsan tek başına.
Susuyorsan!
İçinden gelmiyorsa konuşmak.
Düşünüyorsan geçmişte bir günü,

Vururum masana üç beş küfür
Kadehine biraz mizah
Güler ağlarsın, ağlar gülersin.
Nefretimi basar tabağına
Ayrılığın yanında meze yapar içersin.
Sek içmekse niyetin

Beklersin..
Uçsuz bucaksız bir gökyüzünün altında
Ufak tefek hayallerle bir umut beklersin.
Gece gökyüzüne yazarsın hayallerini
Sonra gerçekleşecek diye beklersin.
Barakadan ibaret bir ev

Bana kavgadan bahsetme
Benim adım zaten kavga.
Kahverengi saçlarımdan tut ki,
Ela göz bebeklerime kadar!
Tenim kavganın rengi
Boyum kavgam kadar.