Naciye abla Şiiri - Hicabi Ceylan

Daha dün gibi hatırlıyorum
Çocuktum
Anlatamıyordum duygularımı
Sen! Ne güzel kadındın be Naciye abla
Kömür karası saçlarının arsında
Ay gibi parlardı yüzün
Hele bir de mini eteğinle
Mahalleden salınarak geçişin yok mu
Nice canları yakardı
Bütün delikanlılar
Sokak başlarında geçişini beklerdi
Yiyeceklermiş gibi hayranlıkla bakarlardı sana

Hiç mi hiç aklımdan çıkmıyor
Beni gördüğünde yanaklarımdan öpüşün
İçim titrerdi
Tüylerim diken, diken olurdu
Sanki içimde bir güvercin vurulurdu
Sen bilmiyordun
Söylemeye korkuyordum
Çocuktum
Belki duysan gülüp geçerdin
İlk aşkımdın benim
Seni senden habersiz seviyordum

Yok mu
Küçücük yüreğimi ağlatan nisan sabahı
Eşyaların yükleniyordu kamyona
Ve sen beni çağırdın
Allah’a ısmarladık deyip de
Yanaklarımdan öpüşün var ya
Ağlıyordum
Koşarak kaçtım uzaklara

Ve ben büyüdüm
Naciye abla
Biliyormusun? Unutamadım seni
Yanaklarımdan öpüşün daha dün gibi aklımda
Seni seviyorum Naciye abla
Belki bir gün gelirsin diye
Umutla bekliyorum
Gözlerim yollarda
Sen! Ne güzel kadındın be Naciye abla