Naciye Şiiri - Ömer Faruk Baykal

70’li yılların başı,
Türkiye’m çalkantılı.
Yükselen sol akım,
Tepki veren sağ,
Olaylar çığ.
Öğrenci ve işçi hareketleri,
Boykotlar,direnişler,
Asayiş sağlanamayan kentler,
Askeri müdahaleler.
Kısa bir ara.
Molotof kokteylinin unutulması,
Üniversite ve fabrika dirençlerinin kırılması,
Rus modelinin rafa kaldırılması.
Olaylardan uzak kalmış,
Kuruluştaki çizgisinden sapmamış,
Gençliğe havacılık sevgisini aşılamayı amaçlamış,
İnönü ‘de kucak açmış,
Paraşüt okulu
Planör okulu
Uçuş okulu.
Üniversiteli gençler yaz tatilinde,
Hepsi okulunun tulumunu giyiyor,
Teorik ve pratik bilgiler alıyor,
Süresi bitiminde brövesini takıp,
Amatör havacı oluyor,
Siyasi görüş farklı da olsa,
Bütün gruplar kaynaşıyor.

Paraşüt kursiyerlerinden Naciye,
Geldiği okul, Mülkiye,
Brövesini almak için son atlayışı,
Paraşütün açılmayışı,
Ve bin metreden yere düşüşü.

Ekin tarlasında buldum cansız bedenini,
Mavi tulumu ve açılmayan paraşütü sırtında,
Gür ve kömür siyahı saçları kapatmış yüzünü,
Paraşüt okulunun 71 yılı şehidi.

Cenazesinde slogan atmadık,
Ellerimizi yumruk yapıp kaldırmadık,
Ertesi gün uçağa bindik,
Naciye’nin düştüğü tarlaya atladık.

(11 Aralık 2006)