Naçar ömrüm Şiiri - Güler Talay

Kolum kanadım kırılmış, yuvasız kalmış kuş misali garip diyarlardayım.
Çırpınışlar kırık kollarıma yük bindiriyor,ne mecalim var ne taşıyacak kanadım.
Acım öyle içre yerleşmiş ki öyle bütünüm olmuşki acım acımıyor artık.
Yüreğimi sızlatır gibi titrek bir çırpınış oluyor.
Dizlerimin bağı çözülüyor,bulantı hissiyatındayım.
Herşey bulanık,içim bulanık.
Benim olmayan bir hayatı yaşıyorum,benim olan hiç bir şey yok...
Ben acıyan yüreğimle,yaş yüklü gözlerimle benim olmayan,
benim olmadığım bir hayatı yaşıyorum..
Bu ahval nasıl anlatılır, bu bulantı nasıl geçer...
Kaçak yaşıyorum, kendimden firari,ne ruh var ne beden...
Talanan ahvallarda günlerim,avuntularım...
Kaçak yaşıyorum,kendimden yitmişim,beyhude ÖMRÜM...
Kaçamaklarda buluyorum beni.
Bir fincan kahvede ümitlerime kapıyorum falımı,
parmaklarımda bir sigarada yakıyorum beni,
savuruyorum bensiz benliğimi dumanla,
şarkılarda ağlıyorum,oy ÖMRÜM,
öldüm gönlüm,
hazan ile geçti şu benim ÖMRÜM,
kışı bitmez şu ÖMRÜMlere döküyorum beni...
'Ne yerde ne gökteyim, bir garip seferdeyim'halini yaşıyorum.
Ne mekan,ne zaman,yitmiş benim olan.
Bir tütsü kokusunda buluyorum beni,
bilinmezliğin ağır kokusunda buluyorum yitik beni.
Soluksuzum,boğuluyorum oy benim nefessiz ÖMRÜM...
10m karelik bir dünyam oldu benim olmayan,benim olmadığım...
Yaktığım tütsüde bilinmezliğin ağır kokusuyla dolan,
şarkılarda isyan haykırışlarına dönen,
sessiz çığlıklarımla çınlayan sesimin bana aksettiği duvarlar arasında,
sigaramın dumanında ÖMRÜMe,
yanılmış çocuk yaşlılığıma üflediğim gri renkli perdeyle,
bulantılar içinde boğulan 10m karelik odamdayım.
Alabildiğim nefesle yaşıyorum,
yaşıyormuş gibi yapıyorum...
Deniz feneri tepsimde buluyorum beni,
nefes alıyormuş gibi yapmaktan yorgun beni....
Işığım yok,nefes alacak limanım bile yok yüreğimden firari olmuşum,
yorgun ÖMRÜM...
Özlüyorum.
Özlediğim bir koku,bir renk,bir hava.
Ama özlemimde bilinmezlikle sarmış beni
bilinmezlik benliğimle bütünleşmiş.
Beni bulamıyorum,
özlemimi algılayamıyorum...
Ben bana benim olan ruha hasret olmuşum
oy benim zayi ÖMRÜM,
Canımdan canım çıkmış,cansız bir varlık gibiyim.
İtildiğinde düşen,
çarpıldığında kırılan,
atıldığında orda kalan,
birisi kaldırmadan kalkamayan,
yer kaplayan,
varlığı olupta ruhu olmayan,
cansız herhangi bir obje.
O obje ben olmuşum,
oy benim garip ÖMRÜM.
İtildiğimde bana tutunurdum,
çarpıldığımda bana sarılırdım,
atıldığımda orda kalmaz bana gelirdim,
birisi kaldırmadan benle kalkardım,
yer kaplamazdım aksine boşluğum doldurulmazdı,
soluksuz ÖMRÜM.
Şimdi, tutunduğum,sarıldığım,sığındığım beni arıyorum.
Oy benim viran ÖMRÜM.
Benim olan benden firariyim.
Dostlarımdan,eşyalarımdan,yaptığım temizliklerimden,kitaplarımdan,
huzur aldığım yalnızlığımdan,
benim ruhum olan benimlere hasretim.
Sığamıyorum ötesi ruhlara,
ürküyorum.
Ürkütüyor,
boğuyor beni ötesi ruhlar.
Ürkütüyorlar,
köşelere ağlamaklı pusturuyorlar beni.
Benim olmayan herşeylerle birşeyler yaşamaklar...
Yemek yemeler,temizlikler,var olan düzen,bana yabancı eşyalar,
benim olmayan yatak,yıkadığım bulaşıklar,bana alınan elbiseler..
ÖMRÜM ÖMRÜM yataksız yorgansız ÖMRÜMm..
Üzüyor beni,
bir anlık yalnızlıklarımda köşelere ağlamaklı pusturuyor beni bu cansızlıklar.
Cansızlıklarının ağırlığını canlı canlı yaşamalar.
Sesimin geçmediği,
halime tanık olan bu soğuk duvarların köşelerine sıkışıyorum,
üstüme geliyor dört duvarlar...
Demir parmaklıklı balkon ve camlar ardındayım.
Balkondan,camdan,parmaklıklardan dışarı bakmak...
Kaçacak yer yok...
Cansız eşyalar, üzerime gelen duvarlar,demir parmaklıklar....
Kaçacak yer yok nerden kimden firar ediyorum ki,
oy benim yersiz yurtsuz,evsiz barksız ÖMRÜM....
10m karelik benim olmadığım benim olan odada
8-9 kitabım sağımda rafta dizili,
cicili bicili kutularımda takılarım,
dolap ve kapı kollarında fular ve tokalarım,
birkaç kaset ve cdlerim,
beni yazdığım defter ve kalemlerim,
sepet ve dolap içlerinde kıyafetlerim,
turuncu fincanım,
terliklerim,ayakkabılarım,kremlerim,rujlarım,parfümlerim,ojelerim,
çantalarım, kültablam,tabaka ve çakmağım,
tütsülerim,1tane mumum,
bana alınan daha açılmayan olmayan evime ev hediyelerim,
telefonum.......
Tüm mal varlığım,
benim olan benimlerim.
İşte 10m karelik odada benim ruhumu taşıyan,
liman saydığım avuntu benlerim,avuntu ÖMRÜM......
Benim olmayan bir hayatı yaşarken
benim olan herşeyim olan
yeganem,
en güzelim,
ömür törpüm
oğluşum.............
Bu ahval anlatımaz işte
oy benim ömür törpüsü yavrum.
Bizim olmayanlarla avunan benlerimiz,
yağmaya nöbetçi olan bulut gibi dolu gözlerimiz............
hivda