Naçar Şiiri - Veyis Veyis

Bi çare geçti naçar ömrüm,
Aklımdan gitmeyen bir sen oldun.

Çaresiz bekler gözlerim yollarını,
Tutulmaz bir çiçek ve koklanmaz birgüldür hayalim
Hayalimdeki güzeliğe sarılır umutlurım.

Gönlüm karanlımka kalmış,
Umutlar kelepçeli,
Hayeller pırangalı.

Bir demir kapının gıcırtısına ürkerek uyanırım,
Özgür düşüncemden özgürlüğe koşmok umuduyla.
Batan güneş; 'ertele umudunu bir sonraki yarına'
der gibi bürünür karanlığa.

Geceyi yırtar sesizliğim,
Titrer bedenim,
Yavaş yavaş yüreğimde fırtınalar,uğultular kopmaya başlar,
Kar boran başımda puslar çöker gözlerime,
Çakallar,çiyanlar üşüşmeye başlar dağ gibi ukutlarımın üstüne.

Kan çanağı yavaş yavaş dalgalanır,
Gizliden gizliye sel olur sesiz çağlar.

Yorulurum geceden sabahın şafağına sürünürken,
Yorgun, ezilmiş bedenim,
Gazeller içinde, şiirlere nisbet doğrulmaya çalışırım
Güneşe kafa tutarcasına
Dağlara, yollara inat,
Bir umut diye günden günü beklerim.
Ertelenmiş umutlara umut katarak,
Bir sonraki yanlızlık savaşım büyük olacağını bilir gibiyim.