Naçar Şiiri - Burak Toprak

Her damlada yitirmişim benliğimi,
Ruhum senliğe bürünmüş her gülümseyişinde.
Gidişinin soğukluğu titretirken yüreğimi,
Dökülmek istememiş gözlerimden azalan umutlarım.
Bende kalmış giderkenki sesinin burukluğu,
Darmadağın saçlarım kapatırken gülüşümdeki sahteliği,

Uykusuz gözlerime sıkışıp kalmış ruhum.
Bir zamanlar tanıdığım yollarmış şimdi kaybolduğum,
Kendi sözlerimmiş tanımadığım insanlardan duyduğum,
Uzun zaman önce unuttuğum.
Sen değil sensizliğimmiş üşüdüğüm zaman sarıldığım,
Sen değil sende kalan benliğimmiş durmadan aradığım,

Cevabını bildiğim sorularmış sorduğum,
Belki cevabını duymaktan korktuğum.
Hiç geçmeyecek bilirim bu yorgunluğum,
Yavaş yavaş tükenir oldu soluğum,
Belki son şiirimdir bu okuğun,
Belki benimdir sol yanındaki soğukluğun.