Nabhi Şiiri - Efecan Kıymaz

Yorgun günateşi belirdi ufukta,
Hangi yükselmiş varlık komutta?
Üç tanrı mı, bir mi, milyon mu?
Senin inancın soyut da, benimki somut mu?

Her insan gibi yaşayıp gidelim Nabhi,
Ne eski toprak kokusuyla dövülelim,
Ne zamansız yağan yağmurlarla dinelim.
Toprağa dinsizce gömülelim Nabhi.

Korkar olduk inanmaya, bu da din mi şimdi?
Birbirimizi doğruyoruz, inanç mı bu kin mi?
Toprağa dinsizce gömülelim Nabhi,
Ne ağaç olup çiçek verelim,
Ne yakılıp kül edilelim.
Birbirimizi doğruyoruz, inanç mı bu şimdi?
Lüzum var mı yetmiş yıl iman etmeye?
Ne yakılıp Ganj'a gitmeye,
Ne baş vurup cihad etmeye.
Gel insan yaşayıp, insan ölelim Nabhi,
Toprağa dinsizce gömülelim Nabhi.