Naat Ahmed'im Şiiri - Harun Yıldırım 6

RAHMAN VE RAHİM  OLAN ALLAHIN ADIYLA MEKKEYE İNEN NUR

MEKKE öyüne şemâil semavi geldi kim dediler
Yedi iklimi feth eden hak şifası hekim dediler
Yüce sedefin incisi Bahiradan gülü bildiler
Ve Melekler indi aleme dogdugun gün nur AHMEDİM 

Senden şefeat bekliyor; topraga serilmiş mendiller
Güneşle yarışır sanki; mum gibi yanan kör kandiller
Gonca olmuş asumandan; kopar düşer  dal dal dil firler
Güller aglıyor  aşkından; görmüyor kullar  kör,AHMEDİM

mahşer günü  ümmetine; yalvarıyor  melal gözlerin
 cennettin irem bagından; billur billur akar sözlerin
Rabbimin kelamı sana; kur 'andan anlattı dillerin
Nurunla bak ümmetine; her yerimiz kir  AHMEDİM

Çöllerde fırtınavurmuş; dudaklarla ravzana dokunsaydım
Bir garip bedevi gibi; sürünüp rahmetine sokulsaydım
semaya götüren burak; şanlı küheylan ben olsaydım
Taşırım omuzlarımda; sevdanı yükle sar  AHMEDİM

Bu ne sevdadır AHMEDİM:her gün ne geceler  agladım
Fatihalarla yasinle; cana dügüm dügüm bagladım
İbrahimin ateşinde; ciger büryan oldu dagladım
Söndüremedi  yangınımı; sahraya düşen kâr  AHMEDİM

Güller saklanir peceye; arından utanır  açamaz
Güneş takılır semaya; nurundan sallanır batamaz
Magrasından  karıncalar; kovandan arılar çıkamaz
Topragın  petegin aşkı; sana rasulüm yar  AHMEDİM

Söktüm prangalarımı koptu kökünden azedeyim
Nur saraylarında şamdanların altında şehzadeyim
Gök kubbelerin içinde; seni arayan divaneyim
Ezan da nuri ilahsın, arşiâla hür AHMEDİM

Çöller susuz gönül yangın; gelin inci döken bulutlar
Çırpın kanatlarınızı; kaf dagına zümrüt ankalar
Bakır ibrik gibi gözler; seccadeye nur akıtanlar
Allımı her yere vursam; koskoca dünya dar AHMEDİM

Bulutlar demli  aglıyor; taramur dudaklarım maveş
Nurun ile gövdesinden ayrılıyor bak ay ve güneş
Sırt üst çamurdan  kalktık; sende kalk ayaga eyy kureyş
Hübeydiye barışnı; hayber gücünü ver AHMEDİM

Hırkanda tel tel şulesi görüne iplik didarı  hakk
Çesmi kalbi fet edipde; habibullaha mevlaya bak
Aleme MEKKE köyünden dogdu sardı nur akan şafakk
Adınla muhabbeti nakış nakış tıgla  ör AHMEDİM

Kafi benim safi benim; hak nuruna hayran olmuşum
Saray benim köşkler benim  ; seni buldu insan olmuşum
Yazı benim şiir benim; sana yazan devran olmuşum
İliminle yücelt yarap; medreselere kur AHMEDİM

Kabe,yesrip ve semada; rahman ile sana aminler
Nefsi emmareyi söktü kökünden  yasin-i şerifler
Sana duvar örümcekler yuvasındaki güvercinler
Harun nasıl anlatsın ki; çözemedim sır AHMEDİM